ب) آینده ی انقلاب

ب) آيندهي انقلاب

در تاريخ انقلاب اسلامي، برخي بوقهاي رسانهاي و مطبوعاتي بارها شمارش معكوس براي زوال انقلاب ايران را آغاز و پايان آن را به كساني كه در رؤياي بازگشت به دوران اسارت ملت ايران به سر ميبردند، نويد ميداد. به رغم اين تلاش پيوسته، نه تنها انقلاب از حركت بازنماند، بلكه روز به روز بر شتاب آن افزوده شد. شايد در اين روند، اشتباهات پيدرپي دشمنان انقلاب بيتاثير نبوده است.

مقايسهي دورهي دوم انقلاب با دورهي آغازين آن ميتواند، معيار سنجش قابل قبولي براي پيشبيني آيندهي انقلاب باشد، لكن اين مقايسه به تنهايي نميتواند براي اميد به آيندهي انقلاب اطمينانبخش باشد، زيرا گاهي تحولات و بحرانها، كار قياس در تاريخ را مختل و مقياسهاي جديدي را حاكم ميسازند. چه كسي ميتوانست پيشبيني كند كشوري مثل انگلستان ـ با سابقهي چند صد سال استعمار ـ در يك اشتباه بزرگ (حمايت از سلمانرشدي) چنان شرايطي بهوجود آورد كه امام راحل(قدس سره) به راحتي با گفتن يك جمله، جهان اسلام را در برابر آن و استكبار، يكپارچه سازد. يا چگونه قابل پيشبيني بود كه خط مشي امريكا در مبارزه با تروريسم، بار ديگر جهان اسلام را فشردهتر و ملت ايران را متحدتر سازد؟

اين بدان معني نيست كه بايد به اميد قضا و قدري كه استكبار ترسيم ميكند، نشست، بلكه به معني آن است كه سمت و سوي آينده دو رو دارد و نميتوان از چنگ و دندان نشاندادنهاي قدرتهاي بزرگ هراسي به دل راه داد. ملت ايران از روزهاي نخستين آغاز نهضت اسلامي به رهبري حضرت امام(قدس سره) و بنا بر رهنمودهاي پيدرپي وي، همواره به قدرت بيپايان الهي و امدادهاي غيبي او اميدوار بوده و اين بارقهي اميد را در تلاش هميشگي خود براي پاسداري از انقلاب اسلامي متجلي ساخته است و به فرمودهي پيامبر گرامي اسلام(صلي الله عليه وآله)توكل را با تلاش پيگير در عمل همراه كرده است.

بايد اعتراف كرد كه هر نوع پيشگويي و پيشداوري در زمينهي آيندهي انقلاب اسلامي، بدون برنامهي حساب شده، نه ممكن است و نه مفيد. آيندهي انقلاب اسلامي تنها در سايهي يك برنامهي جامع و قابل اجرا، تضمينشدني است و البته گذشته و حال، همواره چراغ راه آينده است; به اين معني كه كدام برنامه براي آينده ترسيم و اجرا شده است تا راه آينده را از هم اكنون بتوان ديد.

در اين صورت ميتوان گفت هدف از تدوين برنامهي سوم كشور توسط مجلس شوراي اسلامي و بر اساس خطمشيهاي كلي كه رهبر انقلاب ترسيم كرد، پويا نگاهداشتن نظام و ايجاد شتاب در جريان آيندهي انقلاب اسلامي است.

در برنامهي سوم، همهي ويژگيهاي توسعهي سياسي، اقتصادي، اجتماعي، علمي، پژوهشي و فرهنگي كشور ديده شده است، با اين وصف هنوز نگرانيها از ميان نرفته است، زيرا چگونگي اجراي برنامهي كلان سوم است كه ميتواند اميدوار يا نااميدكننده باشد. افزون بر اين بايد پرسيد: آيا تنها با شكوفايي اقتصادي، توسعهي سياسي و پيشرفتهاي علمي، پژوهشي و فرهنگي ميتوان به آيندهي انقلاب دل بست.؟

اگر اين همه شكوفايي، با افول معنويت و دلسردي از ارزشهاي انقلاب و بيتفاوتي نسبت به حمايت از انقلاب اسلامي همراه باشد آيا باز هم ميتوان در سايهي چنين برنامههاي كلاني به آيندهي انقلاب دل بست.؟!

بياييد هميشه به ياد داشته باشيم كه امام(قدس سره) فرمود:

 

از قدرت نظامي دشمن هراسي به دل راه ندهيد، از آن بترسيد كه معنويت در افق جامعه ناپديد شود.